Prolog

Xander Harris był wściekły i to na samego siebie, bo jak zwykle to on zawinił.
A wszystko zaczęło się od tego, że chciał być dobrym przyjacielem i pomóc przyjaciółce w jej obowiązkach. I to nie byle jakich. Bo przecież była Pogromczynią, ale też zakochaną nastolatką która chciała spędzać czas z ukochanym. A to że był ponad 200 letnim wampirem to już inna historia.

W każdym razie te czynniki sprawiły że właśnie teraz znalazł się w pułapce.
Jednego wampira pokonałby go bez większego problemu, ale stał na przeciw trzech i miał bardzo niewielki pole do ucieczki czy nawet walki. Był w ślepym zaułku i zdawał sobie sprawę że za chwile  zginie i to z dobrego serca.
Nie podda się jednak nim nie zabierze ze sobą na tamten świat chociaż jednego potwora i już miał ruszyć do walki gdy dwa z nich zmieniły się w pył tuż przed jego twarzą. A gdy otworzył oczy zobaczył przed sobą przystojnego mężczyznę w czarnym skórzanym płaszczu, czerwonej koszuli i ciemnych spodniach. Był jego wzrostu, miał tlenione blond włosy i niebieskie oczy a usta wykrzywił w kpiącym uśmiechu
-Ty nie możesz być Pogromcom- przekręcił głowę w bok przyglądając mu się uważniej
-No co ty nie powiesz kolego- powiedział równie sarkastycznie
-Lepiej się odsuń zwierzaczku, mamy jeszcze jednego- i odwrócił się do wampira który właśnie podnosił się spod kontenera na śmieci
-Poradzę sobie- nie po to trenował całe lato żeby teraz nie walczyć, zresztą nawet Buffy powiedziała że radzi  sobie świetnie
-A więc pokarz co potrafisz- i osunął się z rękami w kieszeni pod ścianę. Xander podszedł do teraz już nieźle wkurzanego napastnika i złapał go za koszule, przygwoździł do ściany jedną ręką i kolanem, odsuwając się przy tym najdalej jak tylko mógł i wyjął z kieszeni kołek.
Był już zmęczony i marzył o łóżku wiec szybko wbił mu kołek w serce a gdy ten obrócił się w proch usłyszał klaskanie i odwrócił się w stronę tajemniczego mężczyzny
-No no widać że jesteś szkolony zwierzaczku- podszedł do niego i tym razem Xander znalazł się przy ścianie unieruchomiony  ciałem i zahipnotyzowany spojrzeniem nieznajomego- To miasto coraz bardziej mi się podoba- i w mgnieniu oka złączył ich usta w szybkim pełnym namiętności pocałunku.
Xander zamknął oczy, głupio się było przyznać ale jest to jego pierwszy pocałunek nie liczą tych przyjacielskich z Willow. Sam niezgrabnie zaczął oddawać pieszczotę ale w tym momencie poczuł że został sam. Otworzył oczy i miał racje mężczyzna zniknął tak szybko jak się pojawił.
A jedyne co po nim zostało to złożona kartka, Xander podniósł ją i włożył do kieszeni. Teraz już na pewno musi iść spać i przemyśleć co tu się stało na spokojnie.

Nie wiedział że mężczyzna stoi na dachu i obserwuje go z uśmiechem, to po to tu przyjechał. Pogromca może poczekać skupi się najpierw na przyjemniejszym celu. Teraz musi dopilnować by chłopak bez przeszkód dotarł do domu. Na razie dał mu do myślenia.



###############################################################################
Wiem że to nie to co zwykle pisze ale pomysł chodził mi po głowie od jakiegoś czasu, a że na weekendzie zobaczyła dość podobną parę na spacerze pomysł wrócił.
Dajcie znać co myślicie:)