Rozdział 15

Gdy Xander się obudził była noc. A on sam czuł się obolały i nie mógł się ruszyć, ale tylko dlatego że przytrzymywało go silne ramie wampira.
I nagle przypomniał sobie co stało się parę godzin temu i głośno przełknął ślinę. Nie tak chciał przeżyć swój pierwszy raz. Oczywiście Spike był wspaniały i bardzo delikatny, ale jego i tak bolało przy każdym najmniejszym ruchu, i czuł że pod wpływem chwili, tego że nie czuł się najlepiej, że się obawiał że było mu źle stracił coś cennego i to dla mężczyzny... demona którego ledwo znał.
-Śpij jeszcze- usłyszał szept wampira i serce zaczęło mu bić jak szalone, natychmiast też podniósł rękę do szyi szukając śladów ugryzienia, odetchnął z ulgą gdy nic takiego nie znalazł, to jednak nie uspokoiło go do końca
-Wypuść mnie- nie patrzył na niego
-Nie Xan jesteś taki cieplutki- Spike przysunął go jeszcze bliżej siebie
-Puść mnie!- Krzyknął i odepchnął wampira
-Xan?- Teraz dopiero na niego spojrzał- Zwierzaczku, miłości co się dzieje?- Ta troska w jego głosie niemal zbiła chłopaka z tropu. Niemal.
-Po prostu muszę wyjść- wstał z łóżka i zarumienił się widząc że jest nagi., ale też zauważając to samo u wampira
-Wyjść?- Spike usiadł- Jest noc, nigdzie cię samego nie puszczę
-To nie twój interes!- Xander był głodny zły i skołowany, nie był w stanie racjonalnie myśleć i dlatego wyżywał się na kimś kto niczym nie zawinił, chociaż przecież wampir może w końcu stracić cierpliwość i go zabić
-Nie mój?- Spike wstał z łóżka z prędkością światła i stanął tak blisko niego że stykali się każdą częścią ciała, a Xander zaczął robić się tak samo twardy jak on- Nie to mówiłeś wieczorem- szepnął mu zmysłowo do ucha- Błagałeś o więcej i krzyczałeś że jesteś tylko mój- polizał go po szyi- A może chcesz powtórki- przyszpilił go do ściany- Byłeś taki uległy, tak piękny tylko mój na wieki. Tak się wiłeś pode mną. Tak bardzo mnie chciałeś- pocałunek
-Jesteś zboczoną świnią!- Xander po raz drugi odepchnął go od siebie tak że wpadł na fotel i przewrócił się wraz z nim. Chłopak wykorzystał chwilową niedyspozycje wampira wziął leżący obok koc owinął się nim i wyszedł. Wiedział że nie może opuścić dworu aż do rana, ale nie musiał też przebywać w jednym pomieszczeniu z nim.
Najgorsze było to że bardzo powoli zaczynał coś do niego czuć, coś więcej niż tylko obrzydzenie i strach. To jednak nie mogło mu teraz zasłaniać tego czym jest mężczyzna, tego że każdej nocy zabija i tego że może skrzywdzić jego bądź jego przyjaciół. Tylko że nie chciał też grać według jego reguł. Nie przez cały czas, bo zatraci się w wampirze w zastraszającym tempie i ten go zniewoli jego duszę ciało i umysł. Jego uczucia i będzie mógł zrobić z nim co tylko będzie chciał.
Dlatego musiał wyznaczać sobie granice, choćby i małe by Spike nie był wszystkiego tak pewny i by grał według jego zasad w takim samym stopniu jak on gra według jego

-Xander?- Usłyszał za sobą głos Angela
-O cześć Umarlaku- wysilił się na uśmiech
-Coś cię trapi?- Zapytał ignorując znienawidzone przezwisko
-Nie czemu?- Obaj wiedzieli że kłamie
-Bo jesteś tu niemal nagi a Spike panikuje u siebie
-Wiesz- to nie było pytanie tylko stwierdzenie- To co mam mu się poddać bez walki, bez myślenia o sobie?
-Xander czy Spike zrobił coś czego nie chciałeś?- Zapytał go ostrożnie Angel
-Ja...- Zaczął niepewnie- Nic takiego nie zrobił- dokończył cicho
-Masz prawo panikować, ale i on oddał się tobie cały nie bądź egoistą...
-Ja!?- Oburzył się chłopak- To on mówi te rzeczy, mówi że....
-Tak jak i on jest twój- po tych słowach Angel zniknął w swojej sypiali, zostawiając Xandera samego z jeszcze większym mętlikiem w głowie.
Ale po pewnym czasie po pierwsze zrobiło mu się okropne zimno, a po drugie Angel miał dużo racji. Żył jeszcze i byłby głupi, głuchy i ślepy gdyby nie czuł tej miłości i oddania gdy się kochali, Westchnął i powoli wrócił do sypialni.

-Spike?- Odezwał się wchodząc ostrożnie do środka
-Wróciłeś- wampir podniósł głowę, miał w oczach łzy
-Oczywiście- uśmiechnął się do niego i usiadł obok na podłodze- Spike przestraszyłem się. To był mój pierwszy raz....
-Ci- mężczyzna położył mu palec na ustach- Rozumiem. Drżysz- wyszeptał biorąc go w ramiona
-Zmarzłem- przyznał- Chcę żebyś coś zrozumiał- popatrzył na wampira- Nie jestem twoim niewolnikiem, nie jestem twoją zabawką. Nie możesz mnie traktować jak kogoś gorszego od siebie. Albo jesteśmy równi w tym związku albo nic z tego nie będzie...
-Xan- przerwał mu- oczywiście że jesteśmy równi. Nie wiesz tego? Należymy do siebie w równym stopniu. Zrobię wszystko byś był szczęśliwy ale nie pozwolę ci odejść. Zabij mnie gdybyś zmienił zdanie. Nie będę się bronić. Nie mogę. Ale i ja chcę być szczęśliwy a to twoja praca
-Rozumiem- kiwnął głową- I nie chcę cię zabijać chcę spróbować- przyznał i pocałował wampira delikatnie
-Wracajmy do łóżka kochany- Spike podniósł się i wziął chłopaka na ręce- Musisz się ogrzać
-A może ty to zrobisz?- Zapytał nieśmiało
-Co tylko zechcesz- Spike pocałował go z uśmiechem.
Wampir wiedział że czeka go dużo pracy ale miał już bardzo dobry plan. I wszystko z czasem się uda.