Rozdział 30

Spike wbiegł do dworu i nawet nie zatrzymał się przy salonie w którym był Angel i przyjaciele Xandera. Nie pomyślał też co tu robią. Miał teraz ważniejsze sprawy na głowie, ale nie zdziwił się, gdy zorientował się, że idą za nim.

Nie zwracał jednak na to uwagi. Bardzo delikatnie ułożył chłopaka na łóżku.

-Spike pozwól mi go obejrzeć- usłyszał za sobą Obserwatora.

-Nie- warknął ukazując kły, ale nawet nie spojrzał na mężczyznę.

-Will...- zaczął Angel i chciał objąć młodszego wampira, ale gdy tylko się do niego zbliżył został odepchnięty z taką siłą, że upadł na fotel, który rozleciał się w strzępy

-Spike!- Krzyknęła Buffy i podbiegła do swojego mężczyzny- Ko to dał ci prawo...!!

-Zamknij się Pogromco!- Jasnowłosy wampir był wściekły i wystraszony- To jego wina!!

-Jak?...- Zapytała po cichu Willow wciąż nie odrywając oczu do nieprzytomnego przyjaciela.

-Xan...- zaczął Spike-... zbadaj go- zmienił zdanie zwracając się do Gilesa. Mężczyzna przyjął to z ulgą, obserwując uważnie wściekłego i zranionego wampira.

Cały pokój na chwilę zamarł bez ruchu i każda z przebywających tam osób wstrzymując oddech wpatrywała się w łóżko. Spike nie przestawał bardzo cicho warczeć. Obwiniał się i nie bardzo wiedział co z tym zrobić.

-Nic mu nie będzie- odezwał się w końcu Rupert i odsunął się od łóżka ustępując miejsca wampirowi, który w mgnieniu oka znalazł się przy chłopaku i wziął go za rękę

-Kiedy się obudzi?- Zapytał, odgarniając ciemne włosy z czoła ukochanego.

-Najpierw muszę mu podać leki- Giles wyszedł z sypialni po torbę, którą zostawił w salonie.

-Więc...?- Buffy znów zwróciła na siebie uwagę pozostałych.

-Po prostu się pokłóciliśmy- uciął Angel, bo nie chciał mieć i z nią problemów. A był pewny, że gdy dowie się prawdy będzie wściekła.

-No dobrze- westchnęła- A co stało się z Xanem?

-Myślę, że to będzie dłuższa historia- Giles wrócił z torbą pełną leków.

-Co masz na myśli?- Spike w końcu oderwał wzrok od chłopaka.

-Powinniśmy poczekać, aż Xander dojdzie do siebie- ściągnął okulary i westchnął cicho.

-Daj te leki i idźcie już z stąd wszyscy!- Blond włosy wampir tracił cierpliwość.

-Tak zrobimy- zgodził się Angel i gestem wyprosił ludzi z sypialni, on sam został przez chwilę -Will? Poradzisz sobie?

-Tak. Ty już swoje zrobiłeś- nie patrzył na niego.

-Musisz o tym z nim....

-Wyjdź!!!!!- Wrzasnął i rzucił w niego lampą z nocnego stolika. Starszy wampir wyszedł zasmucony. I on miał wyrzuty sumienia.

Spike został w końcu sam z Xanderam sam na sam. Położył głowę na jego piersi słuchając powolnego bicia serca chłopaka.

-Kochany mam na dzieje, że mi wybaczysz- pocałował go lekko w usta i objął ramionami.

Przez godzinę czy dwie leki nie działały i Spike już miał zawołać jeszcze raz Obserwatora, ale poczuł, że chłopak zaczyna się lekko poruszać.

-Xan... Kochany- wampir wziął go za rękę.

-Spike- szepnął chłopak i powoli zaczął otwierać oczy.

-Ci... Wszystko dobrze, jestem tutaj - pocałował go w policzek- Potrzebujesz czegoś?

-Wody- wyszeptał Xander, a Spike pobiegł do łazienki niemal potykając się o własne nogi.

Tymczasem chłopak próbował otrząsnąć się z bólu jaki przeszywał całe jego ciało, a on sam nie bardzo wiedział co się z nim stało. Pamiętał wszystko aż do upadku. Wiedział dokładnie o tym, że zerwał z wampirem, ale jeszcze nie chciał do tego wracać.

Właściwie to wpadł na szatański pomysł mimo tego, że głowa mu pękała podniósł się do siadu i uśmiechnął się lekko.

-Nie powinieneś wstawać miłości- Spike wrócił do sypialni ze szklanką zimnej wody.

-Było mi niewygodnie- powiedział trochę speszony.

-Wszystko będzie dobrze- wampir podał mu szklankę i pogłaskał po policzku.

-Tak- przyznał Xander- Czy ktoś jeszcze tu jest?- Woda trochę mu pomogła.

-Twoi znajomi- odpowiedział Spike ostrożnie.

-Chcę ich zobaczyć... proszę - chłopak brzmiał naprawdę żałośnie i smutno.

-Miłości, przecież niczego ci zabraniam- ucałował jego dłoń i podszedł do drzwi. Gdy tylko je otworzył stanął w nich Angel, a za nim słychać było kroki ludzi.

-Angel - Xander uśmiechnął się do starszego wampira jak jeszcze nigdy dotąd, czym spowodował warczenie blondyna i zdziwienie na twarzy bruneta- Możesz tu podejść?

-Jasne- postawny wampir zbliżył się do łóżka powoli i gdy tylko usiadł chłopak przywarł do niego z całej siły, obejmując go jakby całe jego życie od tego zależało.

-Hej co się...!- Zaczął wściekle Spike, ale weszli przyjaciele Xandera i ten znów opadł na poduszkę jakby nic się nie stało.

-Xan wszystko dobrze?- Zapytała Willow zbliżając się do niego, ale Spike nie wyraził sprzeciwu więc przytuliła do siebie przyjaciela. Buffy zrobiła to samo.

-Lepiej- uśmiechnął się wesoło, ale za chwilę skrzywił się z bólu.

-Obserwatorze, miałeś nam coś wyjaśnić- warknął jasnowłosy wampir, robiąc się coraz bardziej zazdrosny

-Tak tak- Giles usiadł na kanapie- Xander co możesz nam powiedzieć o swoich rodzicach?

-G - men wiesz o nich- powiedział chłopak zdziwiony.

-Tak- powiedział ostrożnie- Ale... Xander już wcześniej to podejrzewałem i jakiś czas temu sprawdziłem moje przypuszczenia...- ściągnął okulary i zaczął je czyścić- Jesteś adoptowany.

-Co?!- Chłopak zdziwił się i poczuł, że kręci mu się w głowie. Spike znalazł się przy nim w okamgnieniu, przytulając do swojej piersi.

-Ci.. miłości wysłuchaj go- pocałował go delikatnie.

-Tak.. więc jestem pewny, że to prawda... a jedno z twoich rodziców nie było...nie było człowiekiem..

-A czym?- Xandera bolała głowa, chciał się położyć spać.

-To jeszcze sprawdzę- westchnął Gi|es

-Wiec i ty jesteś nie normalny- Buffy uśmiechnęła się do chłopaka.

-Tak- ucieszył się trochę, to była nie najgorsza wiadomość, zawsze chciał mieć moce i być kimś więcej niż zwykłym chłopakiem, ale to chyba było za dużo.

-Dość- Spike zakończył dyskusje- Xan musi odpocząć. A wy go denerwujecie.

-Tak- zgodziła się Willow, a cała reszta poparła ją kiwając głowami i powoli, po kilku uściskach, w końcu w pokoju została dwójka wampirów i chłopak.

Xander stwierdził, że czas na drugą część planu

-Angel?- Chłopak raz jeszcze zwrócił się do wampira- Czy możesz... położysz się obok...- zarumienił się.

-Dosyć!!- Spike nie pozwolił twórcy nawet się ruszyć - Xan co się dzieje? Jesteś mój.

-Tak- przyznał - Ale ty jesteś też Angela więc pomyślałem sobie że....- nie dokończył bo jasnowłosy wampir skoczył na niego i nakrył jego usta swoimi. Xander opierał się tylko przez chwilę,  ale uczucie ciepła i podniecenia oblało go z taką siłą, że jego penis stwardniał, a z jego ust wydobył się cichy jęk.

-Rozumiem, że jesteś zazdrosny też bym był na twoim miejscu- Spike oderwał się w końcu od chłopaka, chociaż i on był bardzo podniecony- Ale Angel jest dla mnie ważny jak... jak ojciec... starszy brat...

-To nie rób tak- Xander pogładził wampira po twarzy- Jesteś mój nie jego... ja chcę ci pomagać nie on...

-Ci...- Spike położył palec na ustach chłopaka- Zerwałeś ze mną pamiętasz.

-Tak. Ale daje ci szanse.. .a i  Jonny chce żeby Buffy się nim zajęła, to on mnie zaatakował.

-Nikt już nic ci nie zrobi- obiecał wampir.

-Dobrze- Xander uśmiechnął się- Ale to jeszcze nie koniec.

-Koniec?- Nie zrozumiał.

-O tak- Chłopak znów miał ten wredny uśmieszek- I ty nie masz prawa nic z` tym zrobić. Wciąż z tobą nie jestem- zwrócił się znów do Angela- Położysz się ze mną?- Zapytał.

-Xander... - zaczął ciemnowłosy wampir patrząc na blondyna, ten jednak nie zrobił nic, żeby powstrzymać ukochanego- Jeśli chcesz- uśmiechnął się w końcu- Ale ani słowa Buffy.

-O nie - Xander był w swoim żywiole-  To moja przyjaciółka i to ją zrani masz jej powiedzieć- powiedział wtulając się w szeroką pierś mężczyzny.

-Jesteś wspaniały zwierzaczku- i tym razem Spike uśmiechnął się mimo tego, że był zazdrosny roześmiał się głośno i położył po drugiej stronie chłopaka obejmując go zaborczo.

-Tak jestem- szepnął się Xander, wiedział, że jeszcze nie skończył, a Angel dostanie za swoje i to już nie długo. Miał tylko nadzieję, że Spike nie ucierpi, ale wierzył w rozsądek przyjaciółki, no bo przecież zaaranżuje to tak, że Angel będzie się kleił do jego ukochanego, a nie odwrotnie. Mimo, że ta część planu nie całkiem przypadła mu do gustu jest w stanie się poświęcić.